«Αυταρχισμός και Ανυπακοή», Πολύχρωμες Κυριακές στο Κ.Θ.Β.Ε. 

Την Κυριακή 10 Μάρτη το Ψυχόδραμα στην Εκπαίδευση οργάνωσε σε συνεργασία με το παιδικό βιβλιοπωλείο «Έτσι κάνουν οι μπαλαρίνες» ένα εργαστήριο κοινωνιοδράματος με θέμα τον αυταρχισμό στο πλαίσιο των δράσεων του Κ.Θ.Β.Ε., «Πολύχρωμες Κυριακές». 

Το εργαστήριο απευθυνόταν σε ενήλικες και είχε ως στόχο:

• να διευκολύνει τη διερεύνηση του αυταρχισμού ως μια κοινωνική συνθήκη που στερεί τον αυθορμητισμό, τη δημιουργικότητα και τη δυνατότητα ανάπτυξης του πλήρους δυναμικού ενός ατόμου ή μιας ομάδας, 
• να αυξήσει την κατανόηση των συμμετεχόντων/-ουσών γύρω από το ρόλο που οι ίδιοι/-ες και οι άλλοι/-ες διαδραματίζουν σε σχέση με τον αυταρχισμό,
• να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα επέτρεπαν στην ομάδα να αναζητήσει δημιουργικές λύσεις σε κοινωνικό επίπεδο.

Στη διάρκεια της δράσης η ομάδα δημιούργησε μια υποθετική συνθήκη όπου ένα άτομο αντιμετωπίζει τον αυταρχισμό στην καθημερινότητά του/της, διερεύνησε τα δυναμικά που αναπτύσσονται μεταξύ των διαφορετικών ατόμων που είναι παρόντα στη συνθήκη αυτή και αναζήτησε τρόπους αυθόρμητης και δημιουργικής δράσης στο εδώ και τώρα. Στο τέλος της δράσης οι συμμετέχοντες/-ουσες μοιράστηκαν με την ομάδα την εμπειρία συμμετοχής τους, αλλά και όλα όσα αναδύθηκαν μέσα από το κοινωνιόδραμα σχετικά με τον αυταρχισμό στη δική τους ζωή, οικουμενικοποιώντας μια εμπειρία που ίσως εκ πρώτης φαντάζει είτε πολύ προσωπική, είτε πολύ μακρινή. 

Σε μια προσπάθεια αποτίμησης της δράσης θα λέγαμε ότι σε πρώτο επίπεδο αποτέλεσε μια συνάντηση ετερόκλητων ατόμων, που αν και ζουν και εργάζονται σε διαφορετικά πλαίσια, μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως μέλη της ίδιας κοινότητας. Η συνάντηση τους αυτή εξελίχθηκε σε μια δράση βιωματικής μάθησης και κοινωνικής δράσης που αξιολογήθηκε από τους/τις συμμετέχοντες/-ουσες ως μια πραγματική κοινωνική ανάγκη των ανθρώπων σήμερα. Επέτρεψε, με σεβασμό, την έκφραση διαφορετικών και συχνά αντίθετων απόψεων, υιοθετώντας στην πράξη τις αρχές της υγιούς κοινωνικής συνύπαρξης που επιτρέπει στα μέλη των ομάδων και της κοινωνίας να εκφράζονται και να υπάρχουν παρά τις διαφορές τους, – και ίσως χάρη σ’ αυτές. Τέλος, θα λέγαμε ότι η δράση αυτή ενδυνάμωσε το αίσθημα των συμμετεχόντων/-ουσών ότι μπορούν να δράσουν και άρα να δημιουργήσουν την κοινωνική αλλαγή ξεκινώντας από τη δική τους καθημερινότητα.